چکار کنيم تا عاقبت به خير شويم؟

 مهمترين نگراني انسانهاي موحد از زمان خلقت آفرينش تا عصرجديد عاقبت به خيري است.

اين نوع تفکر مختص به مومنين متوسط نيست بلکه اولياي الهي و انبياء هم براي آينده خود

نگران بوده اند و جالب اينکه در بين فرشتگان مقرب و بزرگ الهي  هم اين دغدغه بوده  که

به يک مورد اشاره مي شود . نقل شده :

«وقتي اين آيه ي شريفه ي قرآن نازل شد و ما ارسلناک الا رحمه للعالمين،

يعني پيغمبر رحمت براي همه است، وقتي اين آيه نازل شد پيغمبر اکرم

صلي الله عليه و آله به جبرئيل فرمود که اي جبرئيل من براي تو چه سودي دارم،

من براي همه رحمت هستم براي تو که فرشته ي خدايي و معصومي و فرشته

وحي هستي، من برايت چه سودي دارم،

جبرئيل عرض کرد: يا رسول الله از ابتدايي که خدا من را آفريد هميشه

ترس از اين داشتم که عاقبت به خير نشوم، اين آيه ي قرآن که نازل شد،

ديگر خيالم راحت شد، که پيغمبر براي همه رحمت است و رحمت بودننش

براي من بر اين است که اين خوف و نگراني من برطرف بشود.

قرآن کريم مي فرمايد: مطاع ثَمّ أمين  حرف پيامبر را آنجا گوش مي کنند

و پيامبر کسي است که حرفش پذيرايي دارد، اگر پيغمبر براي من دعا کند

که من عاقبت بخير شوم،حتماً عاقبت به خير خواهم شد».1

يا در شرح بعضي از بزرگان نقل شده اگر يک دعاي مستجاب داشته باشيد

چه دعايي مي کنيد؟ فرمودند: که خدايا ما را عاقبت به خير کن.!!!

يکي از مهمترين عامل عاقبت به خيري از ديدگاه آيات الهي تقوا است .

تقوي در واقع يک نوع ترمز و ملکه باطني است که وقتي انسان در سر دو راهي قرار گرفت ،

راه درست را انتخاب کند و سعادت خود را تضمين کند؛ زيرا که تقوي اين هنر و خاصيت را دارد

که انسان را در برابر شهوت و غضب که دو نيروي بسيار خطرناک و مهلک هستنندنگه دارد و قدرت آنهارا

از کار بيندازد يا لااقل آنها را تضعيف کنند و از طغيان آنها جلو گيري کند. لذا قرآن در آيات معتددي

با با صدا رسا مي فرمايد: «والعاقبه للمتقين»

هر چند تقوا داشتن يک هزينه و دردسرهايي براي انسان دارد و بايد انسان از بعضي لذائذ

چشم پوشي کند ولي ميوه شيرين و دلچسبي دارد که هم در دنيا انسان را آبرومند مي کند

در آخر کار هم انسان را سعادتمند و عاقبت به خير مي کند.

هر چيزي که براي انسان تکراري شود، انسان از آن دلزده مي شود غير از تقوا که به تعبير

آيت الله جوادي مثل باد بزني است که بايد مرتب آن را چرخاند تا جلوي پشه و يا حرارت گناه

را بگيرد ؛چون طبق آيه قرآن هر لحظه حرارت گناه و خناس هست (الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ )2

لذا بايد مرتب تقوي را تقويت کرد. در اين آيه يوسوس فعل مضارع است و دلالت

بر استمرار  وسوسه مي کند پس در آيات و روايات مرتب امر به تقوا شده که شاه کليد

خوش بختي است حضرت علي عليه السلام هر شب بعد نماز عشائ  مردم را به تقوي دعوت مي کرد و

مي فرمود : (تهجزوا رحمکم الله )3خودتان با تقوي مجهز کنيد که مرگ خبر نمي کند.

عوامل ديگري هست که به لطف الهي در آينده بيان خواهند شد.

1- بحار ج16 ص 306 چاپ بيروت

2- سوره خناس آيه 5

3- نهج البلاغه ص 321 للصبحي صالح