زير بناي تمام فعاليت ها

در يک کلام مي توان گفت: ريشه و زير بناي تمام کارهاي انسان

به دوست داشتن بر مي گردد ، اگر کسي يا کاري را دوست نداشته باشد

در راه آن قدمي بر نمي دارد.

به عنوان نمونه؛ اگر به دانش آموزي که به سختي براي کسب علم تلاش مي کند، بپيرسيم

که چرا اين قدر تلاش مي کني ؟ در جواب مي گويد: چون علم را دوست دارم!!

اگر از يک مرد بپرسيم، چرا اين همه زحمت مي کشي ؟ در جواب مي گويد: چون زن و بچه

خودم را دوست دارم و مي خواهم در رفاه باشند، اين تلاش برايم قابل تحمل است.!!

يا از يک خانم بپرسيم، چرا اين قدر شب نخوابي داري و نيمه شب بيدار مي شوي و بچه ات 

را شير مي دهي ؟ در جواب مي گويد: چون بچه ام را دوست دارم و دوست ندارم ناله اش

بلند باشد.!!

يا اگر از يک جوان بپرسيم، چرا نماز مي خواني ؟ مي گويد: دوست دارم يا اگر کسي نماز نمي خواند بپرسي

چرا نماز نمي خواني مي گويد: دوست ندارم!!!!!!!!!!

خلاصه ريشه و جذر تمام رفتار و کردار انسان را دوست داشتن يا  ذوست نداشتن تشکيل مي دهد.

ممکن است بعضي از دوستي ها پشيماني و پيامد ناگواري به دنبال داشته باشد، اما دو نوع

دوستي هرگز پشيماني ندارد ؛

يکي دوستي با خداوند و ديگري دوستي براي خدا !!!!!!!!

راه آن هم مشخص است:

«قُل ان كنتم تُحبّون اللهَ فاتّبعوني يُحببكمُ‏اللهُ و يغفِر لَكُم ذُنوبكم و الله غَفور رَحيم »1

1