محل نزاع حضرت امام با شاه چه بود؟

محل نزاع اصطلاحي است که علماء در تحرير بحث ها بکار مي برند و آن يعني 

محل بحث بايد مشخص باشد و اموري که ربطي به بحث ندارد ،خوداري شود تا موضوع 

به طور شفاف تبين شود.

محل نزاع  امام با شاه در يک جمله حلاصه مي شد ، آن نحوه اداره کشور  بود .

 چون ماهيت اين دو  ديدگاه با هم ضد و در واقع مخالف هم بود،  نمي توانستند

با هم کنار بيايند.

امام ره قائل به ولايت فقيه بود که در خط و جناح امامت است يعنى پيشوايي 

 معنوى و پيوند عاطفى و اعتقادى با مردم. اما شاه مجري حکومت سلطنتي بود؛

يعنى حكومت با زور ، قدرت و فريب؛  بدون هيچ‏گونه پيوند معنوى و عاطفى و ايمانى.

اين دو، درست نقطه‏ مقابل همند . امامت، حركتى در ميان امت، براى امت  است اما

 سلطنت؛يعنى يك سلطه  مقتدرانه عليه مصالح مردم و براى طبقات خاص ، براى

ثروت ‏اندوزى و براى شهوترانى گروه حاكم. 

ولايت فقيه ازنظر اعتقادي و عملي نزديک ترين نوع حکومت به امامت و ولايت ائمه

است . در ولايت ائمه «عصمت» شرط لازم است ولي در ولايت فقيه شرط لازم

« عدالت» است .

ظاهرانقلاب امام عليه شاه پهلوي است که دست نشانده امريکاست ،

 اما در باطن، يك قيام براى ارزشهاىاسلامى ، معرفت ، عزت  و

اينکه مردم از فساد ، پستى و جهالت نجات پيدا كنند.

حضرت امام ره اين اصل مترقي اسلام را از حوزه و کتابخانه ها

بيرون کشاند و آن را وارداجتماع کرد و در معرض چشم جهانيان گذاشت

هر چند هم هزينه زيادي متحمل شد. با اينکه کشور ما سالها اسلامي بود ولي

هرگز فقها مجري احکام و حکومت نبودند و عملا قوه مجريه به دست

سلاطين بوده حتي در دوره مشروطيت .

امام ره با صداي بلند فرياد زد که :«مجموعه قانون براي اصلاح

جامعه کافي نيست.براي اينکه قانون مايه اصلاح و سعادت بشر

شود به قوه اجرائيه و مجريه احتياج دارد»1

 

1-امام خميني رحمه الله، ولايت فقيه و جهاد اکبر، ص 23

---

.-->