چطور عيار شادي در عيد نوروز را بالاتر ببريم ؟

مردم غالبا عيد نوروز را با شاديهايش مي شناسند ، اگر  شادي را از عيد بگيريم

هيچ فرقي با روزهاي ديگر ندارد لذا اين همه تشريفات و مقدمات براي عيد به

خاطر اين است که خاطره خوشي از اين روزهاي عيد در ذهن ها بماند.

هرچند نوع شادي ها در بين مردم نسبي است و ممکنه افرادي باشند که با کمترين

امکانات بهترين لذت و شادي را براي خود و اطرافيانشان رقم بزند و از طرفي ممکنه

کساني باشند که به خاطر بد سليقه اي و يا ...با بهترين امکانات تفريعي و رفاهي

اين ايام را با جدال و درگيري يا با لذتهاي نامشروع خاطره بدي در ذهن و نفس خود باقي بگذارند!!!

بهترين روش در جهان معاصر براي لذت و شادي سالم از طرف بزرگان دين بيان شده که لذت مادي و

معنوي را باهم بر سر سفر هفت سين دلها جمع مي کند و از شادي هاي کاذب و موقت مثل

اختلاط بين محرم و نامحرم ، استفاده از مشروبات الکي و مواد مخدر ، آزار و اذيت ديگران و...

بدور است.

انسان با متد اسلامي هم مي تواند از شادي سالم مثل استفاده سالم از طبيعت و صله ارحام و...

برخوردار شود و هم مي تواند اين ايام را بهترين فرصت براي رسيدن و قرب الهي تبديل کند و البوم

اعمال را با خاطرات خوب و به ياد ماندني براي هميشه زيبا و تزيين کند به عنوان نمونه به

چند توصيه از بزرگان اکتفا مي کنيم.

امام کاظم (ع) در اين باره مي‌فرمايند: «به درستي که زير عرش سايه‌اي است که ساکن نمي‌شود

در آن مگر کسي که کار خيري را براي برادر ديني‌اش انجام دهد يا گرفتاري او را رفع و يا قلبش را شاد

نمايد»1

شادي قلب گاهي مادي است ،گاهي گره از کار گرفتاري آبروي است و گاهي عيادت و تبريک

ساده با چند کليو ميوه به دست مي آيد.

امام علي (ع) در اين باره فرمودند:« اي کميل! خانواده‌ات را فرمان ده که روزها را در به

دست آوردن بزرگواري و شب‌ها را در رفع نياز خفتگان بکوشند. سوگند به خدايي که تمام

صدا‌ها را مي‌شنود، هر کس دلي را شاد کند خداوند از آن شادي لطفي براي او قرار دهد

که به هنگام مصيبت چون آب زلالي بر او باريدن گرفته و تلخي مصيبت را بزدايد چنان که

شتر غريبه را از چراگاه دور سازند»2

چه بسيار حوادثي ناگواري از ما رفع يا دفع شده و چون علت دفع را نمي دانيم

متاسفانه آن را به شانس نسبت مي دهيم در حالي که ممکن است علتش همين

کارهاي به ظاهر ساده ،کمک به ديگران باشد که از آن غافليم بخصوص که در اين ايام

  که اوج اين نوع نوع دوستي و اردات به اقوام و هموطنان است.

آري با اين ديد و سبک مي توان عيار شادي را تا بي نهايت و قوب قوسين بالا برد و

از عوارض شادي ناسالم در امان بود .

1-بحارالانوار، ج11، ص 569.

2-نهج البلاغه، حکمت 257.