چرا حضرت زهرا س جواب سلام خلفا را نداد؟

در بحث حوادث بعد از رحلت پيامبر اسلام و غصب خلافت و فدک از سوي

غاصبان خلافت ، مي توان به مستندات زيادي استناد کرد هم در رد و برائت از

آن دو ، هم در اثبات و حب حضرت ؛ در اين چند سطر يکي از رفتار حضرت زهرا سلام الله

عليها بر ناحق بودن و خشم حضرت زهرا از آن دو ، جواب سلام آنها را ندادن است.

جريان از اين قرار است غاصبان خلافت دو بار به خانه حضرت زهرا آمدند ؛ يک بار بدون

اجازه که مي خواستند از امام  علي عليه السلام بيعت بگيرند و حضرت قبول نکرد و با زور به

خانه حضرت هجوم بردند و حضرت زهرا که پشت در بود کتک زدند و بچه اش را سقط کردند!!!

و دومين بار زماني بود که بر مسند خلافت تکيه زده و براي تثبيت خلافت خود و عوام فريبي مردم،

در لحظات آخر عمر حضرت زهرا آمدند اما اين بار مي خواستند محترمانه وارد خانه شوند که اجازه ورود

خواستند ولي حضرت زهرا اجازه ورود ندادند ، متوسل به حضرت علي ع شدند و حضرت زهرا به خاطر

امام اجازه فرمودند و جمله تاريخي خود که نهايت احترام به جايگاه شوهر است رابيان کردند:

خانه خانه توست و من هم کنيز توام !!!!!!!

وقتي ابوبکر و عمر وارد شدند سلام کردند و حضرت جواب آنها را نداد و از آنها روي برگردان!!!!!!!!!

سلام کردن مسلمان مستحب است و جواب آن هم واجب ! اگر کسي جواب ندهد مرتکب کار حرامي

شده است.چرا حضرت جواب نداد يا حضرت نعوذبالله کار حرام مرتکب شده که با عصمت آن حضرت سازگار

نيست ، چون عصمت يعني مصون از گناه و اشتباه !!!! پس نه اشتباهي در کار بوده و نه کار حرامي بلکه

يک نقطه مبهم ديگري داشته که آن اهميت دارد و آن جواب سلام  چند طايفه از شرعي واجب نيست ؛

کفار (بخصوص کفار حربي) ، يهود ، نصارا و...

نتيجه اينکه علت جواب ندادن حضرت اين است آنها را مسلمان به حساب نمي آورد چه برسد به اينکه

جانيشن پيامبر مکرم اسلام شوند و خود را خليفه مسلمين بدانند!!!!!

انطلق بنا إلى فاطمة فأنا قد أغضبناها فانطلقا جميعا فاستأذنا على فاطمة فلم تأذن لهما فأتيا عليا فكلماه

فأدخلهما عليها فلما قعدعندها حولت وجهها إلى الحائط فسلما عليها فلم ترد عليهما السلام فتكلم أبو بكر

فقال يا حبيبة رسول الله والله إن قرابة رسول الله أحب إلي من قرابتي وإنك لأحب إلى من عائشة ابنتي

ولوددت يوم مات أبوك أني مت ولا أبقى بعده أفتراني أعرفك وأعرف فضلك وشرفك....1

1-الدينوري، ابومحمد عبد الله بن مسلم ابن قتيبة (متوفاى276هـ)، الإمامة والسياسة، ج 1، ص 8 – 17 ،

تحقيق: خليل المنصور، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1418هـ - 1997م.