ظهور فردي و اجتماعي

يکي از اعتقادات مسلمانان بخصوص شيعيان، ظهور امام زمان عج مي باشد.

ظهور يعني آشکار شدن و قابل رويت بودن است که اين کلمه در مورد امام عصر

در مقابل غيبت بخصوص غيبت کبري آن حضرت بکار مي رود.

بعد ساليان متمادي که از غيبت کبري گذشت و خداوند اذن ظهور به امام زمان عج داد،

يک تحول عظيم و شگفت انگيزي در جهان رخ خواهد داد که توصيف آن در توان ما نيست.

به تعبير معروف : «شنيدن کي بود مانند ديدن».

شاه بيت حکومت بعد از ظهور« گسترش بي نظير عدالت »در سراسر جهان است که

پيامبر اسلام بشارت آن را به منتظران ظهور مي دهد آن حضرت فرمود:

يملاء الأرض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئتْ ظلماً و جوراً 1

شخص يا جامعه اي که طعم ظلم و ستم را چشيده باشد، وقتي آن عدالت مهدوي را ببيند

خداوند مي داند که چه حالي پيدا مي کند.!!!!!!

اين ظهور عمومي و در پهنه هستي اتفاق مي افتد و براي هميشه پرونده ظلم و جور بسته مي شود.

تنها راه براي نزديک تر شدن اين ظهور عمومي ،آمادگي اجتماعي براي اطاعت بي قيد و شرط از آن

حضرت و پذيرفتن دستور الهي و عمل به آنهاست.

اما يک ظهور شخصي و انفرادي هم براي افراد خاصي پيش بيني شده است که مي توانند امام عصر را

 در زمان غيبت آشکارا رويت کنند و به خدمت آن حضرت برسند و از عنايات آن حضرت بهره مند شوند.

راه اين ظهور فردي فقط تقوي الهي در حد استاندارد شرعي است که نمونه عيني آن براي خيلي

از اوليائ الهي اتفاق افتاده است. هر چند ما بايد سخاوت بيشتري داشته و آن ظهور عمومي و همه

جانبه حضرت را از خداوند طلب نماييم ، اما در ضمن اين هدف نهايي مي توان هدف مياني هم در نظر

گرفت و ظهور و رويت آن حضرت را براي شخص خود در زمان غيبت از خداوند در خواست کرد؛زيرا آن

حضرت الان در بين ما وجود دارد و فقط ناشناخته است و يک تقوي ناب مي تواند به محضر آن

حضرت شرف ياب شد.

ثمره و فائده اين ظهور شخصي اين است که ما را براي زمينه سازي آن ظهور کبري و عمومي جدي تر مي کند.

1-کنز العمال، ج 14، ص 175.