ايست عقلي

همان طوري که قلب انسان تحت شرايطي مثل؛ فشار عصبي ، چربي زياد، عدم تحرک و...

ممکنه ايست کند و به حيات طبيعي انسان پايان دهد ، عقل بشر هم تحت عواملي مثل :

هواي نفس ممنکه ايست عقلي پيدا کند و به حيات انساني و معنوي او پايان دهد.

با اينکه وجه تمايز انسان و حيوان همين عقل است و از آن بالاتر تمام احکام الهي در صورتي

واجب مي شود که انسان داراي عقل باشد و اگر از عقل درست حسابي برخوردار نباشد و به

اصطلاح فقهي«سفيه» باشد، هيچ يک از احکام بر او واجب نيست .

 عقل نظري که موتور محرکه تمام تحقيقات علمي است، معمولا نمي خوابد ؛چون قوه فهميدن  او

بيدار و فعال است و مرتب کار علمي و فني مي کند و هر روز يک نتيجه علمي و صنعتي را به بشر

تحويل مي دهد .اما عقل عملي که زير بناي تمام فضائل اخلاقي و رفتارانساني است ، اگر زماني 

ايست کرد بايد انسان عزا بگيرد و مقام او از حيوان هم پست تر مي شود.لذا ناله حضرت علي عليه السلام

از خوابيدن و ايست آن بلند است و مي فرمايد:

  «نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ سُبَاتِ‌ الْعَقْل‌»1

«سبات» يعني تعطيلي. «يوم السبت»به شنبه مي گويند؛زيرا روز تعطيل و آرامش است.

متاسفانه عده زيادي از انسانها از دير باز اين عقل عملي آنها ايست کرده و در رديف حيوانات بلکه بدتر

از آنها قرار گرفته اند.

در هيچ جاي جهان دو حيوان هم جنس با هم جمع نمي شود ولي در فرهنگ منحط غرب اين کار زشت دارد

عادي  و قانوني مي شود و آن را از آثار دموکراسي مي دانند و اين کار و کار هاي مشابه را به سراسر

دنيا بخصوص مسلمانان ترويچ مي دهند و بعضي هم در کمال بي عقلي اين فرهنگ را پذيرفته و موجه

مي دانند که نمونه آن در عرصه هاي مختلف زندگي زياد است که نشانه  ايست عقلي آن گروه و جامعه است.

 تعبير عاميانه : «عقل که نباشد جان در عذاب است» اشاره به اين قسمت از عقل دارد.

تنها راه نجات، شکوفايي و بيداري آن فقط پناه بردن به فرهنگ اسلام ناب است که امام حسين

عليه السلام پيش از هزار و اندي سال قبل با صداي بلند فرمود:

«لا يکمل العقل إلا باتباع الحق عقل کامل نمي شود مگر با پيروي از حق»2 .

يعني عقلي که خير دنيا و آخرت را با هم حساب و کتاب مي کند و راه هاي ميان بر و ساده را براي

عاقبت به خيري انتخاب و عمل مي کند.

1-. نهج‌البلاغه، خطبه ي 224.

2-کلمات امام  ح 235