آخر خط

خروجی انسان از این دنیا فقط در قیامت معلوم می شود .  زرنگ،

سعادتمند و ...لذا حضرت علی علیه السلام در این باره می فرماید:

الْغِنَی وَالْفَقْرُ بَعْدَ الْعَرْضِ عَلَی اللَّهِ 1

یعنی حوسمان باشد که در شناسنامه کسی ثبت نشده، کسی که

فقیر بود، باید در قیامت هم فقیر باشد (فقیر بن فقیر ) و کسی که 

غنی بود، برای همیشه غنی باشد (غنی بن غنی بن غنی بن غنی ).

 فقیر نباید امید خود را از دست بدهد و غنی هم نباید مغرور شود .

 بسا فقیر در آخرت غنی شود و بر عکس؛ به قول سعدی :

بسا سواره که آنجا پیاده خواهد شد = بسا پیاده که آنجا سوار خواهد بود

 بسا امیر که آنجا اسیر خواهد شد =بسا امیر که آنجا فرمانگذار خواهد بود 2

خداوند از تمام آفریده‌های خود استفاده بهینه کرده است؛ زنبور، کرم، درخت،

خاک همه را به کار گماشته و بر حسب وظیفه، مقامی به آن‌ها داده است.

 این صفت در مؤمن نیز می‌باشد؛ از این رو به کم قانع است و از اندک‌ها نیز

استفاده? بهینه می‌کند. مؤمن هرچه مرغوب‌تر می‌شود، از امور رفاهی دیگران

استفاده نمی‌کند؛ هرچند دوست او باشد. خدای متعال روزی و رزق هر کسی

را می‌دهد؛ بر این اساس، مؤمن با کم‌ترین امور رفاهی و ابزار، بهترین استفاده‌ها

را می‌برد و زمانی که وارد قیامت می‌شود با دست پر وارد می شود.

اما جهنمی‌ها افرادی هستند که هرچه از امور دنیایی و رفاهی به آن‌ها می‌دهید

باز با چنگ و دندان و حرص در جست‌وجوی آن هستند. این عده از همین عالم،

جهنم خود را آماده می‌کنند.

1- شرح نهج البلاغة، ابن ابی الحدید، ج20، ص152.

2-دیوان اشعار سعدی، قصیده23.

برچسب ها : زرنگ- قیامت -  ,